Balijczycy od wieków żyją zgodnie z ustalonymi regułami. Są członkami kast, społeczności wiejskich, grup rolników czy sąsiadów. Z ogromną powagą celebrują liczne święta religijne, kultywują dawne tradycje, które przekazują swoim dzieciom i wnukom. O tym, jak bardzo są wierzący, mogliśmy przekonać się każdego dnia obserwując jak składają misternie przygotowane ofiarki, jak celebrują święta. Dla obcych rytuały i święta balijskie są ogromną atrakcją turystyczną, dla mieszkańców wyspy – normalnym życiem. To w rytuałach, zwyczajach i lokalnych tradycjach znajduje się prawdziwa esencja bogatej kultury Bali. Niektóre z nich mogą wydawać się nam dziwne, a nawet straszne, ale nie nam w nie ingerować, czy krytykować. Warto za to bliżej im się przyjrzeć. Kilka ciekawostek?

• Jeśli Balijczycy uznają, że wstąpiły w kogoś złe duchy, spiłowują mu zęby.
• Jeśli przyszłej pannie młodej nie odpowiada wybrany dla niej kandydat na męża, ukochany może ją porwać.
• Podczas pogrzebu cała wioska i liczni goście mają się jak najlepiej bawić.
• Na Bali wierzy się, że twoje życie jest kompletne, kiedy znajdujesz balans między dobrem, a złem. Dary należą się więc dobrym i złym mocom.
• Balijczycy składają ofiary nie tylko od święta. Każdego dnia swój pokarm muszą otrzymać duchy w świątyniach rodzinnych (przy każdym domu), terytorialnych (przeznaczonych dla mieszkańców danej miejscowości), publicznych (ogólnodostępnych) i funkcyjnych, na przykład wodnych, w których wierni dokonują oczyszczenia.
  Jedno jest pewne! Mieszkańcy Bali, jednej z najpiękniejszych wysp świata, od wielu wieków kierują się w życiu własnymi zasadami.

To rytuał z wioski Tenganan, stanowiący fascynujący spektakl dla oglądających go turystów. Mężczyźni spotykają się ze sobą w trakcie walki. Zamiast broni używane są cierniste liście pandanowe. Ten rytuał poświęcony jest Indrze, bogu wojny w systemie wiary balijskiej. Po bitwie uczestnicy są otaczani modlitwą starszych, więc nie czują bólu. Więcej na temat wioski Tenganan (Bali Aga), możecie poczytać tutaj.

Większość mieszkańców Bali to wyznawcy hinduizmu. Uważają oni, że zmarły powinien być oczyszczony przez ogień, zanim zostanie wysłany na drugą stronę. Ta wiara przekłada się na ceremonię zwaną ngaben. To nic innego, jak kremacja zmarłego podczas specjalnego rytuału w określonych terminach wybranych przez starszych. Dla Balijczyków ta uroczystość jest uważana za radosną. Rodziny cieszą się, ponieważ ich bliscy przechodzą w stan nirwany. Nikomu nie przychodzi nawet do głowy, aby płakać.

Kuningan, czy balijski nowy rok, wzywa do jednej z najbardziej popularnych uroczystości na wyspie. Różne miejscowości obchodzą to wydarzenie inaczej. Mieszkańcy wioski Bongan w Tabanan świętując tworzą deszcz pieniędzy. Balijczycy wierzą, że dziesięć dni przed nowym rokiem, ich zmarli przodkowie odwiedzają ziemię i powracają znów w zaświaty właśnie w trakcie nowego roku.

W dniu, w którym przodkowie wyruszają z ziemi, ludzie z Bongan przemyślnie rzucają pieniądze w powietrze, aby zapewnić je zmarłym. To również rodzaj podziękowania dla dusz.

Najbardziej charakterystycznym atrybutem przedstawicieli ciemnych mocy na Bali są krzywe i wielkie zęby. To po nich poznacie posągi negatywnych bożków, ale też… opętane dzieci. Balijczycy wierzą, że jeśli ich potomek jest niegrzeczny, a do tego ma krzywy i nierówny zgryz – zawładnęły nim złe siły. Żeby wszystko wróciło do normy, trzeba po prostu spiłować mu zęby. Powszechnie znany jest rytuał usuwania zębów. Ta ceremonia odbywa się, gdy Balijczyk osiąga dojrzewanie. Nazywana jest też Mepandes i prowadzona jest w celu wyeliminowania wspólnych wad, takich jak: chciwość, pożądanie, złość i zazdrość. Chłopcy i dziewczęta angażują się w specjalny rytuał religijny. Najpierw ich zęby przednie są zbierane przez starszych, jako symbol przemiany surowej natury, ceremonia kończy się modlitwą o błogosławieństwo.

W wielu kulturach w Indonezji obecna jest religijna i kulturowa tradycja samookaleczenia ciała. Na Bali taki rytuał nazywany jest ngurek . Praktykowane przez różne kultury i religie, rytuały samookaleczenia opierają się na tej samej zasadzie wiary i są postrzegane, jako skrajna demonstracja całkowitej wiary w Boga. Uczestnicy wierzą, że Bóg będzie ich chronił przed krzywdą i bólem, nawet, jeśli spróbują się przebić, dźgać, lub w inny sposób zranić. Ten rytuał często odbywa się w miejscach publicznych, wystawiony jest na widok osób postronnych.

Ceremonia Melasti odbywa się przed balijskim dniem ciszy (Nyepi), kiedy mieszkańcy powstrzymują się od jakichkolwiek działań niemodlitewnych, w tym pracy i gotowania. Ceremonia Melasti jest okazją do oczyszczenia duszy wodą. Prowadzona jest na plażach i nad jeziorami. Zasady rytuału są dosyć skomplikowane. Zanurzenie ciała w wodzie wiąże się z określonymi krokami i symbolami. Prowadzone są w tym czasie specjalne modlitwy.

To wielka feta! Balijczycy nie rozpaczają po śmierci swoich bliskich wierząc, że właśnie udali się w drogę ku kolejnemu wcieleniu. Zaraz wrócą jako swoja kolejna inkarnacja. Należy więc świętować. Ponieważ ciała są kremowane, przygotowuje się do ich transportu specjalne lektyki – wadah, w których dokonuje się rytualnego spalenia. Są bogato zdobione, często ze zdjęciem zmarłego. Mogą mieć różną wysokość – czym mają więcej pięter – tym do wyższej kasty należał nieboszczyk. Rytuał pochówku jest wyjątkowy dla wioski Trunyan na Bali. Zamiast grzebać zmarłych, lub kremować, osadza się ich ciała na ziemi otaczającej wielkie drzewo we wsi. Następnie odbywają się modlitwy i ceremonie. Wielowiekową tradycję potwierdzają stosy czaszek i kości otaczających drzewo. Co dziwne, na obszarze tym nie ma zapachu rozkładających się ciał, ponieważ enzymy z drzewa i z rozkładających się ciał mieszają się ze sobą, a zapach jest neutralizowany.